Ouderschap is voortdurend steeds meer loslaten. Dat begint op het moment dat je kind wordt geboren. Iedere keer zetten je kind en jij weer een stapje verder. Nu eens klein, zoals uit logeren gaan of eten bij een vriendje, dan weer groot, bijvoorbeeld als je kind naar het kinderdagverblijf, de peuterspeelgroep, de basisschool of de middelbare school gaat of alleen op de fiets op pad wil.
Vaak gaan de kleine stappen vanzelf, soms kost een stap veel moeite. Opvoeden is je kind leren het zelf te doen. Als ouder ben je dus de begeleider van je kind op weg naar een zelfstandig leven. Dat klinkt makkelijker dan het is. Je moet voldoende loslaten om je kind de kans te geven zich te ontwikkelen en te leren, maar niet te snel loslaten omdat je kind jouw sturing en begeleiding nodig heeft. Dat is voortdurend een balans vinden tussen je eigen angsten en zorgen en de behoeften van je kind aan zelfstandigheid. Er is daarvoor niet een gouden regel, die verschilt per kind en per ouder. Doe wat bij je past, kijk goed naar je kind en heb vertrouwen in hem of haar, gebruik je gezond verstand en luister naar je gevoel. Houd daarbij altijd in je achterhoofd dat het goed is dat je kind stap voor stap zelfredzaam en zelfstandig wordt. Stimuleer je kind daarin en wees kritisch op je eigen motieven zodat je geen rem zet op zijn of haar ontwikkeling. Blijf je daarbij vanuit je kind denken en kijken, dan gaat loslaten je steeds beter af.
Meer weten? Een aanrader vinden wij het boek How2talk2kids: Effectief communiceren met kinderen van Adele Faber en Elaine Mazlish, uitgeverij How2talk2kids, Aalsmeer.